جلوه های اسلایسی
امان از عکس هایی که فقط اسلایدهای خوب زندگی رو به نمایش میذارند....
عکسی که ظاهرا همه با مهربان کنار هم ایستادند و هر بی خبری با خودش فکر می کنه چقدر صمیمیت بین این افراد هست اما ای داد از وقتی که اون لحظه، فقط لحظه ی کوتاهی بین دو لحظه بحث و جدل و ناراحتیه و فقط به اجبار دوربین تغییر قیافه داشته و البته همون تغییر قیافه هم گاهی براش زورکی بوده... کسی که حتی برای نگاه کردن به دوربین هم واهمه داشت.... یا حتی به اجبار یک مسافرت اجباری.... اما ای کاش توی زندگی هم مثل سفر بودیم....ای کاش توی لحظه های زندگی هم مثل لحظه های عکس و فیلم بودیم و سعی می کردیم از خودمون زیبایی به جا بذاریم....
دلم خیلی گرفته....
باید فکری به حال این لحظه های اسلایسی ددروغین بکنم....
و ای وای از روزی که خودم هم همه چیز رو فراموش کرده باشم و فقط همین لحظه های اسلایسی دروغین برام تداعی بشه.....
باید فکری براشون بکنم....
برای لحظه های
پر از بغض که با لبخند پوشوندمشون.... برای صورتی که با سیلی سرخ شده بود....:((((
